Fundamentals

14. Międzynarodowa Wystawa Architektury w Wenecji

Oświadczenie Rema Koolhaasa – kuratora generalnego Wystawy:

Fundamenty to biennale na temat architektury, nie architektów. Po kilku kolejnych edycjach poświęconych celebrowaniu współczesności, ta skoncentruje się na historii – nieodłącznych elementach każdej architektury, wykorzystywanych przez wszystkich architektów, wszędzie i w każdym czasie (jak drzwi, podłoga, sufit, itp.), a także na przemianach narodowych architektur w ciągu ostatnich 100 lat. Składająca się z trzech uzupełniających się prezentacji — w Pawilonie Głównym, Arsenale oraz w pawilonach narodowych — ta swego rodzaju retrospektywa pomoże zyskać świeże spojrzenie na bogactwo repertuaru podstawowych elementów architektury, który dziś zdaje się być już wyczerpany.

W 1914 roku mówienie o architekturze Chin, architekturze Szwajcarii czy Indii miało jeszcze sens. Sto lat później, pod wpływem wojen, powstania rozmaitych reżimów politycznych, rozwoju narodowych i międzynarodowych nurtów architektonicznych, indywidualnych talentów, przyjaźni, losów poszczególnych jednostek oraz rozwoju technologicznego, architektura mająca niegdyś swój specyficzny i lokalny charakter stała się wymienna i globalna. Tożsamość narodowa ustąpiła pozornie nowoczesności.

Ponieważ dane mi było rozpocząć pracę na rok przed planowanym rozpoczęciem Biennale, mam nadzieję, że ten dodatkowy czas pozwoli na wprowadzenie pewnego stopnia koordynacji i spójności w pawilonach narodowych. Chciałbym, aby reprezentowane kraje przyjęły jeden wspólny temat — Absorbing Modernity: 1914-2014 — i ukazały, każdy na swój własny sposób, proces zacierania się w architekturze cech narodowych na rzecz uniwersalnego nowoczesnego języka posługującego się określonym repertuarem form.

I wojna światowa, dająca początek erze współczesnej globalizacji, posłuży jako punkt wyjścia dla wielu z tych narracji. Przejście do tego, co wydaje się być rodzajem uniwersalnego języka architektury jest procesem znacznie bardziej skomplikowanym niż zwykliśmy uznawać, a uwikłane są weń znaczące spotkania kultur, wynalazki techniczne i trudno uchwytne starania, by pozostać „narodowym”. W czasach wszechobecnej wyszukiwarki Google i spłaszczenia pamięci kulturowej, kluczowym dla przyszłości architektury jest wskrzeszenie i wyeksponowanie tych narracji.

Poprzez wspólne opowiedzenie historii ostatnich 100 lat, wystawy w pawilonach narodowych pozwolą uzyskać globalny obraz ewolucji architektury w stronę uniwersalnej nowoczesnej estetyk i, a jednocześnie ukażą unikalne mentalności narodowe, które nieprzerwanie istnieją i ewoluują pomimo nasilającej się międzynarodowej współpracy i wymiany.

Więcej o 14. Wystawie Architektury w Wenecji:
http://labiennale.org/en/architecture/index.html