Basen Olimpijski w Szczecinie

Basen Olimpijski w Szczecinie, znany jako Floating Arena, to najnowocześniejszy kompleks pływacki w kraju.
Historia obiektu
Kompleks Floating Arena powstał w wyniku rozbudowy Szczecińskiego Domu Sportu zaprojektowanego w latach 60. przez Mariana Rąbka. Autorzy projektu nowej części – architekci Marek Orłowski i Marek Szymański – zainspirowani pracami Franka Lloyda Wrighta i Miesa van der Rohe'a musieli wpisać nowoczesną bryłę w istniejącą modernistyczną zabudowę. Swoją propozycję rozbudowy obiektu oparli na wykorzystaniu szkła jako głównego materiału.


Idea projektu
Koncepcja rozbudowy istniejącego kompleksu miała na celu stworzenie obiektu spełniającego wszelkie normy olimpijskie. Wyróżniekiem miałą być również innowacyjność budowli oraz zachowanie harmonii między starym a nowym obiektem. Założenie to udało się zrealizować dzięki zastosowaniu takich samych materiałów.
Szkło profilowe odgrywa w tym projekcie istotną rolę: wpuszcza do wnętrza bardzo dużą ilość światła dziennego, zabezpieczając równocześnie przed efektem lśnienia i oślepiania. Jest to wspaniały element elewacyjny i okienny – wyjaśnia architekt Marek Orłowski.
Zastosowane technologie
Elementem zasługującym na uwagę obiektu jest pomost przesuwny o napędzie elektrycznym, który pozwala podzielić basen na dwie części. Rozwiązanie to umożliwia realizację niezależnych zajęć na dwóch 25-metrowych połowach.

Fasada budynku
Celem zachowania prostego i surowego charakteru budynku Floating Arena, w elewacji zastosowano głównie cegłę, szkło okienne oraz szkło profilowe, z którego wykonano liczne przeszklenia. Produkt ten został wykorzystany m.in. w fasadzie na wysokości pomostów roboczych nad trybunami. Pozwoliło to doświetlić halę basenową światłem dziennym oraz wyeksponować w subtelny sposób lekką konstrukcję całego budynku.

Aby zachować ciągłość szklenia na całym obwodzie obiektu, wynoszącym aż 238 metrów, zastosowano rozwiązanie z narożnikami całoszklanymi bez tradycyjnych słupków. Dzięki temu udało się stworzyć prostą bryłę budynku, o jednolitym i przejrzystym układzie. Matowy charakter przeszkleń nadał elewacji intrygujący wygląd i doświetlił wnętrze miękkim, rozproszonym światłem. Zastosowanie szkła profilowego pozwoliło także uzyskać ciekawy wygląd budynku wieczorem. Ze szkła wykonano również dach nad częścią łączącą istniejącą salę gimnastyczną, nowo wybudowany basen, a także niektóre elementy wnętrza, jak kiosk kasowy czy lady recepcji i baru.

