Rezydencja Montauk ( Long Island )

Pentagram mógłby być najlepiej postrzeganą multidyscyplinarną pracownią architektoniczną świata,gdyby nie fakt że projektowaniu domów mieszkalnych ( rezydencji) poświęca się na ogół mniej uwagi w porównaniu do bogatego portfolio nagradzanych realizacji korporacyjnych. Jest to tym bardziej zastanawiające w świetle faktu że współpracownik i założyciel pracowni TeoCrosb był kluczowym działaczem i animatorem sceny budownictwa lat 60 tych. Ostatnie doniesienia świadczą jednak o tym że pracownia zwiększa swoje obszary działania.

Katalog renomowanych współpracujących architektów jest aktualnie bardzo obszerny. Znajdujemy pośród nich takich twórców jak William Russell, Lorenzo Apicella, Daniel Weil i James Biber. Niedawno powstały projekt Jamesa Biber'a dotyczący nowej rezydencji nad brzegiem oceanu zlokalizowanej w Montauk ( Long Island) świadczy o tym, że” Pentagram” może znacząco rozszerzyć zakres swoich działań.

Posadowiony nisko w stosunku do horyzontu obiekt integruje dwa przylegające do siebie siedliska w jedną rezydencję, składającą się z głównego budynku i kompleksu gościnnego. Każdy z tych elementów ma wyraźną tożsamość projektową, zarysowaną szerokim wachlarzem form. Ogólna aranżacja i materiały zdefiniowane zostały w Studium Przypadku domów dla Kalifornii opracowanego po wojnie. Ze wszystkimi oknami zdominowanymi widokiem Oceanu Atlantyckiego całość obiektu dostarcza spektakularnego wrażenia. Ikonowe meble, duże formy rzeźbiarskie i obramowania ozdabiające ściany uzupełniają okna z widoczną zewnętrzną panoramą.

Główny budynek o ekspansywnej aranżacji pojedynczego poziomu zawiera mały gabinet, zagłębioną salę gimnastyczną i salę kinową. Bogate i nowoczesne wnętrze, poprzez odpowiedni dobór kolorystyki, nadaje mu bardziej wesołego niż oschłego charakteru.

Tytułem przykładu omówmy główny apartament: zawiera on zakrzywioną białą ścianę osłonową prysznica, która przebija sufit tworząc rodzaj świetlika. Skrzywione i faliste formy pojawiają się pomiędzy ściśle prostokątną strukturą konstrukcji stalowych, szkła i drewnianym pawilonem. W połączeniu ze starannie dobranymi fakturami użytych materiałów oraz dobranymi płytkami podłogowymi całość realizacji uzyskuje efekt pop-modernizmu, który nie boi się pokazać rozmaitości wysmakowanych form.

W rzucie poziomym dom jest zderzeniem sztywnej modernistycznej geometrii i krzywizn form barokowych. Przylegający sąsiedni budynek gościnny wsparty został na potężnych stalowych belkach nośnych. Biegnie on ponad ogrodem i wbija się w morze jak molo. Architekt tłumaczy rozwiązanie chęcią stworzenia wrażenia drugiego piętra głównego domu, piętra przesuniętego w kierunku wejścia. Rozwiązanie takie formuje ramy ograniczające duży dziedziniec widokowy unoszący się 75 stóp ponad oceanem.

Ukształtowanie domu gościnnego jest również nawiązaniem do klasycznej ikony Americana -motelu z otwartym tarasem prowadzącym do dwóch apartamentów, salonu i powierzchni przeznaczonej na jadalnię. Wijące się żółte stalowe schody prowadzą do dziedzińca /ogrodu. Dziedziniec ten zakończony jest drewnianym ekranem ograniczającym widok sąsiadnich domów i plaży na dole.

Przesuwne ściany szklane otwierają wnętrze. Podgrzewane podłogi i wysokiej, jakości szkło zabezpiecza mieszkańców przed dokuczliwością pogody atlantyckiej.
Sprzeciwiając się trendom ekscentrycznych płyt prefabrykowanych i gontów, dom w Montauk stanowi przykład podejścia modernistycznego, przesyconego elementami dobrego rzemiosła, dobrego smaku i wyczuciem nastroju miejsca.