Riken Yamamoto - budynki edukacyjne
W uzasadnieniu wyboru tegorocznego laureata Nagrody Pritzkera 2024 możemy przeczytać, że Rikena Yamamoto to architekt i orędownik społeczny, który buduje relacje między sferą publiczną i prywatną, inspirując budowanie harmonijnego społeczeństwa, pomimo różnic w tożsamości, gospodarkach, polityce, infrastrukturze i systemach mieszkaniowych.
Prezentujemy wybrane szkoły zaprojektowane przez laureata Nagrody Pritzkera 2024 - Rikena Yamamoto
Gimnazjum Iwadeyama (1996, Ōsaki, Japonia)
Położone na szczycie wzgórza, w regionie północnych wiatrów, zakrzywione "skrzydło wiatrowe" łagodzi trudne warunki pogodowe, a także odbija światło do szkoły, co jest przydatne w zimowych miesiącach, kiedy dni są krótkie. Wewnętrzne obszerne atrium stanowi centrum szkoły, wspierającym budowanie społeczności uczniów. Duża sala wielofunkcyjna znana jako "forum studenckie" znajduje się centralnie na drugim piętrze. Konwencjonalny pokój nauczycielski został zastąpiony dedykowanym pokojem badawczym dla nauczycieli, którzy mogą realizować tam również swoje specjalizacje. Społeczność musi wejść do szkoły przez przezroczystą promenadę biegnącą nad elastyczną przestrzenią publiczną, zaprojektowaną tak, aby ewoluować wraz ze wzrostem i zmniejszaniem się ilości uczniów.
Uniwersytet Prefekturalny Saitama (1999, Koshigaya, Japonia)
Specjalizujący się w pielęgniarstwie i naukach o zdrowiu uniwersytet, składa się z dziewięciu budynków połączonych tarasami, które przechodzą w chodniki, prowadzące przez pochyłe tereny zielone i dziedzińce. Każda przezroczysta bryła zapewnia widok z jednej sali lekcyjnej do drugiej, ale także z jednego budynku do drugiego, zachęcając do interdyscyplinarnego uczenia się i interakcji. Wszystkie laboratoria znajdują się na pierwszym piętrze, co jeszcze bardziej podkreśla powiązania między poszczególnymi specjalizacjami. Sale lekcyjne, audytorium, biblioteka, sala gimnastyczna, kawiarnia i pokoje wykładowców znajdują się na terenie całego kampusu. Rozróżnienie, gdzie kończy się jeden budynek, a zaczyna inny, jest celowo rozmyte, dzięki czemu kampus tworzy własny język architektoniczny.
Uniwersytet Przyszłości w Hakodate (2000, Hakodate, Japonia)
Uniwersytet, koncentrujący się na naukach informacyjnych, ma na celu stworzenie społeczeństwa relacyjnego między studentami i nauczycielami, stawiając na pierwszym miejscu wzajemną dostępność w ramach społeczności. Intymność została osiągnięta pośród ogromnej skali budynku. W recepcji znajdują się duże zatopione okrągłe pody, elastyczne obszary do prowadzenia prezentacji i dyskusji, dostępne zarówno dla studentów, jak i publiczności. Sale lekcyjne, audytorium i biblioteka są wyłożone szklanymi ścianami, dzięki czemu każdy może obserwować, angażować się i uczyć. Otwarte przestrzenie wspólne znajdują się tuż za przezroczystymi pomieszczeniami, na nakładających się poziomach, dzięki czemu użytkownicy mogą czuć się połączeni z działaniami wokół nich. Nawet wnętrza pokojów badawczych profesorów są widoczne zza ich ścian i otoczone lekkimi aluminiowymi meblami, zachęcającymi studentów do zbliżenia się.
Szkoła podstawowa Koyasu (2018, Jokohama, Japonia)
Budowa pobliskich dużych osiedli mieszkaniowych spowodowała napływ uczniów w rosnącej społeczności, co spowodowało z kolei potrzebę rozbudowy i przebudowy szkoły w sąsiedztwie. Nawet najmłodsi mieszkańcy tworzą społeczność w szkole podstawowej Kosayu. Duże, niepodzielone tarasy rozciągają się i łączą każdą salę lekcyjną, tworząc elastyczne obszary, które zapewniają widoki do i z przestrzeni edukacyjnych oraz zachęcają do interakcji między 1000 uczniów.
Uniwersytet Nagoya Zokei (2022, Nagoja, Japonia)
Zlokalizowany w prefekturze Aichi, w dzielnicy składającej się z biur rządowych i przestarzałych budynków komunalnych, Nagoya Zokei University został zaprojektowany z wrażliwością na istniejące już budynki. Przestrzenie i funkcje są przeznaczone zarówno dla studentów jak i osób spoza uniwersytetu. Na górnym piętrze znajduje się duże "studio"- przejrzysta, nienarzucająca się przestrzeń kreatywna. Natomiast arena, biblioteka, galeria, hol i kawiarnia znajdują się poniżej. Zewnętrzna ściana kratowa, wykonana z prefabrykowanych płyt betonowych i stalowych filtruje naturalne światło do budynku i służy jako źródło światła w nocy.
Źródło: pritzkerprize.om
