Temporäre Kunsthalle

Od 30 października 2008 r. spacer po berlińskim Placu Zamkowym (Schlossplatz) możemy połączyć ze zwiedzeniem wystaw w berlińskim tymczasowym pawilonie wystawowym – tzw. temporäre Kunsthalle.

Ujecie z zewnatrz, berlinski tymczasowy pawilon wystawowy. Zdjecie: Uwe Spoering; prawa autorskie: Dornbracht

Projekt i realizacja
Konstrukcja mierzy 56 metrów długości, 20 metrów szerokości i 11 metrów wysokości. Jej autorem jest architekt Adolfa Krischanitza.
Z zewnątrz pawilon funkcjonuje jako kolorystyczna plama kształtująca przestrzeń miasta: niebieski kolor obecnej wersji fasady zaprojektowanej przez Gerwalda Rockenschauba jaśnieje na odległość kilku kilometrów aż po Alexanderplatz. O tyleż większe jest zaskoczenie, kiedy znajdziemy się we wnętrzu pawilonu. W kontraście tym uwidacznia się architektoniczny zamysł. Dychotomia tego co wewnątrz i na zewnątrz realizuje się w dialogu pomiędzy minimalizmem a luksusem; „esencją” tego architektonicznego rozwiązania jest napięcie pomiędzy prostym rozwiązaniem a perfekcyjnym wzornictwem.

Ujecie z zewnatrz, berlinski tymczasowy pawilon wystawowy. Zdjecie: Uwe Spoering; prawa autorskie: Dornbracht

Zamysł architekta
Adolf Krischanitz uchodzi za architekta, dla którego abstrakcja i zmysłowość nie stanowią sprzeczności. Z jednej strony należało mieć na uwadze spontaniczność przedsięwzięcia, dotrzymać terminu i zmieścić się w ograniczonym budżecie – pawilon miał mieć konstrukcję umożliwiającą jego szybki montaż i demontaż. Krischanitz zdecydował się na konstrukcję z gotowych elementów drewnianych, wypełnionych od wewnątrz wełną mineralną, zaś z zewnątrz usztywnioną płytami cementowymi z domieszką włókien, tak że obiekt mógł powstać w stanie surowym w ciągu zaledwie trzech tygodni. Z drugiej zaś strony trzeba było uwzględnić znaczenie miejsca i sprostać wymogom sztuki – a zatem luksus, gdy idzie o proporcje i rozwiązania formalne. Podwójna symetria osiowa oraz proporcje 2:3 dla powierzchni wystawowej i 1:2 w stosunku wysokości do szerokości nawiązują do architektonicznego kanonu. Z dużą dbałością o szczegół zaprojektował Krischanitz również konstrukcję nośną, różnicując szerokość ułożonych diagonalnie elementów dźwigara kratowego w zależności od ich obciążenia (rozciągającego lub ściskającego). Znamię luksusu nosi przede wszystkim wyposażenie wnętrz oraz wzornictwo: wysokiej jakości odrzwia, ramy okienne, wykonana na zamówienie glazura w kawiarni oraz armatura marki Dornbracht w pomieszczeniach sanitarnych.

Berliński tymczasowy pawilon wystawowy, Restauracja, prawa autorskie: Berliński tymczasowy pawilon wystawowy; architekt: Krischanitz ZT GmbH; zdjecie: Lukas Roth

Berliński tymczasowy pawilon wystawowy, pomieszczenie wystawowe, ujecie fragmentaryczne, prawa autorskie: Berliński tymczasowy pawilon wystawowy; architekt: Krischanitz ZT GmbH; zdjecie: Lukas Roth

Berliński tymczasowy pawilon wystawowy, czytelnia i foyer, prawa autorskie: Berliński tymczasowy pawilon wystawowy; architekt: Krischanitz ZT GmbH; zdjecie: Lukas Roth

Pawilon a historia miasta

Miejsce i czas powstania tymczasowego pawilonu wystawowego są wprost nabrzmiałe historią: centrum Berlina znajduje się w fazie niezwykłych przeobrażeń, które odsłaniają pozostałości poszczególnych etapów historii miasta i konfrontują je z sobą. Na północy za klasycystycznym Ogrodem Zamkowym (Lustgarten) rozsiadły się Schinklowskie Muzeum wraz z Katedrą, na wschodzie na ostateczną rozbiórkę czekają wieżyczki schodów, pozostałości po dawnym Pałacu Republiki. Środkowa część Placu Zamkowego została już częściowo pokryta pasami zieleni i drewnianymi kładkami, pod którymi znajduje się teren wykopaliskowy średniowiecznego klasztoru – pomiędzy nimi rozpościera się niecodzienny widok na wieżę telewizyjną. Kolejny kontrapunkt stanowić odtąd będzie usytuowany na zachodnim krańcu placu pawilon wystawowy. Czterema specjalnie zaprojektowanymi fasadami oraz dziewięcioma wystawami współtworzyć będzie przez dwa lata atmosferę tego miejsca.
-----------------------------------------------
Adolf Krischanitz
Austriacki architekt. Może poszczycić się wieloletnim doświadczeniem w projektowaniu objektów wystawowych tak tymczasowych, jak i stałych, między innymi obydwu hal wystawowych przy Karlsplatz w Wiedniu oraz Muzeum Rietberga w Zurychu.