Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu
Charakter: Muzea
Autorzy projektu:
Marek Szaniawski
Galeria
Konkurs polegał na przebudowie dawnego budynku elektrowni na potrzeby przyszłego muzeum. zob. http://www.elektrownia.art.pl
położenie
Budynek elektrowni znajduje się w Radomiu pomiędzy ulicami M. Kopernika, R. Traugutta i G. Narutowicza . Jest to teren „starego Radomia”, który jest objęty ochroną konserwatorską. Od strony północnej , znajdują się większość obiektów zabytkowych Radomia oraz miejski deptak.
budynek
Obiekt, który jest przedmiotem przebudowy, powstawał w kilku etapach. Kolejne elementy dobudowane były w miarę wzrastających potrzeb. Budynek charakteryzuje się wertykalnym rytmem otworów okiennych oddzielonych pilastrami, całość wykonana z ceramicznej cegły pełnej. Stolarka okienna wykonana była ze stali z drobnymi podziałami okiennymi. W miejscach gdzie okna uległy likwidacji pozostawiono zwieńczające je łuki. Wewnętrzne przestrzenie tworzą wysokie pomieszczenia połączone w amfiladzie monumentalnymi łukami.
koncepcja przebudowy budynku
Główne założenie rozbudowy elektrowni opiera się na dobudowaniu ceglanej bryły o kubaturze 4200 m3 oraz pow. zabudowy 350 m2. Znajdują się w nim przestrzenie ekspozycyjne i magazynowe oraz piony komunikacyjne z garażu podziemnego, który znajduje sie poniżej. Projektując ten obiekt mieliśmy na celu dopasowanie się do istniejącej zabudowy za pomocą materiałów i detalu. Na ceglanej ścianie z wyciętymi łukami projektujemy mocowana szklaną elewację w postaci żeber. Skonstruowana jest ona z 40 identycznych odchylających się pod różnymi kątami szklanych tafli. Powoduje ona, że budynek zmienia swój wygląd w zależności od kąta z jakiego jest oglądany. W skrajnych położeniach ceglana elewacja znika za szklaną kurtyną lub widać ją całkowicie. W nocy tafle te działają jak światłowody, odpowiednio oswietlane swiatłem LED mogą zmieniać w sposób płynny wygląd całej elewacji. Sala ekspozycyjna wyposażona jest w biegnące przy podłodze długie niskie okno co odcina całą bryłę od ziemi.
Kolejny kluczowy element to wejście do muzeum. Tworzy je biegnąca wzdłuż całej wysokości elewacji ściana kurtynowa. tworząca w ten sposób przedsionek. Zamykając w szklanej przestrzeni część budynku, chcieliśmy uwydatnić jego zabytkowy charakter.
Na szklanej ścianie jest powtarzany, za pomocą nadruku, detal z elewacji znajdującej się z tyłu. Przed wejściem wytwarza się plac, z którego można również wejść bezpośrednio do kawiarni.
położenie
Budynek elektrowni znajduje się w Radomiu pomiędzy ulicami M. Kopernika, R. Traugutta i G. Narutowicza . Jest to teren „starego Radomia”, który jest objęty ochroną konserwatorską. Od strony północnej , znajdują się większość obiektów zabytkowych Radomia oraz miejski deptak.
budynek
Obiekt, który jest przedmiotem przebudowy, powstawał w kilku etapach. Kolejne elementy dobudowane były w miarę wzrastających potrzeb. Budynek charakteryzuje się wertykalnym rytmem otworów okiennych oddzielonych pilastrami, całość wykonana z ceramicznej cegły pełnej. Stolarka okienna wykonana była ze stali z drobnymi podziałami okiennymi. W miejscach gdzie okna uległy likwidacji pozostawiono zwieńczające je łuki. Wewnętrzne przestrzenie tworzą wysokie pomieszczenia połączone w amfiladzie monumentalnymi łukami.
koncepcja przebudowy budynku
Główne założenie rozbudowy elektrowni opiera się na dobudowaniu ceglanej bryły o kubaturze 4200 m3 oraz pow. zabudowy 350 m2. Znajdują się w nim przestrzenie ekspozycyjne i magazynowe oraz piony komunikacyjne z garażu podziemnego, który znajduje sie poniżej. Projektując ten obiekt mieliśmy na celu dopasowanie się do istniejącej zabudowy za pomocą materiałów i detalu. Na ceglanej ścianie z wyciętymi łukami projektujemy mocowana szklaną elewację w postaci żeber. Skonstruowana jest ona z 40 identycznych odchylających się pod różnymi kątami szklanych tafli. Powoduje ona, że budynek zmienia swój wygląd w zależności od kąta z jakiego jest oglądany. W skrajnych położeniach ceglana elewacja znika za szklaną kurtyną lub widać ją całkowicie. W nocy tafle te działają jak światłowody, odpowiednio oswietlane swiatłem LED mogą zmieniać w sposób płynny wygląd całej elewacji. Sala ekspozycyjna wyposażona jest w biegnące przy podłodze długie niskie okno co odcina całą bryłę od ziemi.
Kolejny kluczowy element to wejście do muzeum. Tworzy je biegnąca wzdłuż całej wysokości elewacji ściana kurtynowa. tworząca w ten sposób przedsionek. Zamykając w szklanej przestrzeni część budynku, chcieliśmy uwydatnić jego zabytkowy charakter.
Na szklanej ścianie jest powtarzany, za pomocą nadruku, detal z elewacji znajdującej się z tyłu. Przed wejściem wytwarza się plac, z którego można również wejść bezpośrednio do kawiarni.
Dodane przez:
Michalak
Dodano: 25/02/2008, Zmodyfikowano: 11/01/2025
