Dom Hansenów w Szuminie
Pod koniec maja 2014 roku został udostępniony zwiedzającym dom Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie – architektoniczny, przestrzenny manifest Formy Otwartej.
Drewniany dom, położony na Mazowszu, w starorzeczu Bugu, Oskar Hansen, polski członek Team 10, uczynił z niego oś swojej twórczości architektonicznej w ramach idei Formy Otwartej. Dom, budowany był od 1968 roku i w pełni wyrażał idee projektanta. Czasoprzestrzenna architektura płynnie łączący wnętrze z zewnętrzem, łatwo adaptując się do zmieniających się potrzeb użytkowników.
Jest to dom budowany jako rama dla życia, który ożywa w momencie pojawienia się w nim ludzi. Szczególną jego atmosferę współtworzą ślady działalności i pasji jego mieszkańców – umieszczone wokół domu instrumenty dydaktyczne do nauki podstaw kompozycji; stalowa struktura z biennale w Wenecji z 1977 roku, po której pnie się winorośl i drewniany gołębnik, który Zofia Hansen żartobliwie przywoływała jako najdoskonalsze dzieło jej męża. Dom ten jest jedną z niewielu prac Hansenów zrealizowanych zgodnie z ich życzeniem czyli bez ograniczeń narzucanych przez socjalistyczny przemysł budowlany.
Idea Formy Otwartej zaprezentowana została po raz pierwszy na kongresie CIAM w Otterlo w 1959 roku i zakładała otwarcie architektury na współtworzenie jej przez jej użytkowników, sytuowała ją w roli „chłonnego tła” eksponującego wydarzenia codziennego życia. Nastawiona na partycypację, proces, zmianę hierarchii między artystą i widzem, stała się kluczową ideą dla działalności architektonicznej Hansena oraz inspirującym punktem odniesienia dla twórczości artystycznej jego studentów z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Od 2014 roku opiekę nad domem sprawuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Prace przygotowawcze związane z udostępnieniem domu publiczności zostały sfinansowane z funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych.
Ukazała się także książka Dom jako Forma Otwarta. Szumin Hansenów z udostępnionymi przez Fundację Galerii Foksal fotografiami Jana Smagi oraz esejami Filipa Springera i Aleksandry Kędziorek.
Źródło: MSN
