Altstadt
Altstadt znajduje się w budynku „Grunderzeit” blisko rejonu „Spittelberg” w Wiedniu. Matteo Thun stworzył w nim osiem nowych pokoi i jeden apartament. W nowoczesnej i świeżej interpretacji Matteo Thun świętuje odrodzenie okresu przełomu wieku i jego stylu życia.
Wyższe i średnie warstwy burżuazji tego okresu balansują pomiędzy euforią dla przyszłości i nudą życia codziennego, żyją atmosferą odejścia i znużenia światem. Okres ten jest zaznaczony formułą życia „happy go lucky”, zafascynowaniem śmiercią, nietrwałością, frywolnością i dekadencją. Uczestnicy tej warstwy społecznej opływają w swoim bogactwie, czując się światową elitą, świętują powierzchownie, beztrosko w kawiarniach kabaretach, salonach i salach koncertowych. Pragnienie łatwej rozrywki powoduje, że sztuka i kultura rozkwita, uciekając w miarę możliwości od nieciekawej rzeczywistości.
Jak żadne inne europejskie miasto, o właśnie Wiedeń oferował idealne warunki dla eksponowania nagości i powtórnego odkrywania seksualności. Nigdzie indziej nie zanotowano tak wielkiego rozsmakowania się w tworzeniu zawiłych ekscytujących skandali i nigdzie indziej nie były one celebrowane w tak wyrafinowany sposób.
Symbolem tego okresu, przełomu ustanowionych i obowiązujących do tej pory zasad moralnych stała się najsłynniejsza prostytutka wiedeńska Josefine Mutzenbacher, której to osobowość inspirowała Matteo Thuna przy projektowaniu omawianych wnętrz . Wchodząc do nich uderza nas umieszczony na ścianie obraz wielkiego formatu, przedstawiający studium aktu z okresu 1900r. do 1950r.
Wszystkie osiem pokoi prezentuje bardzo ciemny wystrój: parkiet dębowy, tapety z ciemnego adamaszku. Meble z tapicerką z czerwonego welwetu (Wittman; fotel „Villa Gallia” wykonanie: Józef Hoffman). Jedynie żyrandol czeskiej produkcji uszlachetnia ten zbyt ciężki mrok , przypomina epokę wiedeńskich salonów i odbywających się tam pompatycznych przyjęć. Aby złagodzić to wrażenie na oknach zawieszono kremowe zasłony, które swoim kwiatowym zdobieniem komponują się z adamaszkowymi tapetami. Niektóre meble jak na przykład biurko i łóżko wykończone zostało w stylu „capitonne”, znak firmowy Wittman, a zaprojektowany przez Matteo Thuna. Meble te wnoszą kilka historycznych elementów jak na przykład mechanicznie toczone nogi stołowe. Każdy pokój nosi swoja nazwę wyhaftowaną na ciemno szarych dywanach (znak firmowy Toligate)
Ściany łazienki pokryte są czarną mozaiką Bisazza, a kilka kamieni od Swarowskiego, indywidualnie rozmieszczonych, tworzą punkty świetlne; uzupełnia to podłoga wykonana z czarnego błyszczącego marmuru.
Ciemne tło tworzy elegancki kontrast z armaturą wykonaną z chromowanego mosiądzu ( „Bellagio” producent Zucchetti) i świeżą bielą umywalek ( „Roma” producent Catalano); całość tworzy atmosferę luksusu.
Apartament zaprojektowany przez Matteo Thun nazwany nazwany został studio. Można sobie wyobrazić, że jest to wiedeński salon posiadacza ziemskiego i jego gości w okresie „Belle Epoque”. W przeciwieństwie do innych pokoi tapety w nich są w pasy. Sofa i fotel tapicerowane są brązową skórą, łóżko jest ciemne, dywan w kolorze koniaku.
Najjaśniejszym fragmentem apartamentu jest łazienka z wolnostojącą na podium wanną, umywalką i lustrem. Kąpiel jest celebrowana w sposób szczególny, ekspozycja własnego ciała, inscenizuje rytuał uwodzenia.
Dane techniczne
Hotel cztero gwiazdkowy; osiem pokoi, jeden apartament; każde z pomieszczeń o powierzchni 450 m.kw. – projekt Matteo Thun
Źródło: Matteo Thun & Partners
Autorzy:
tłum.: A. Paluchowski
.
Dodano: Wtorek, 10 Kwiecień 2012, 17:43, Autor: izomorfia3