Plac Shumana w Belgii
Architekci z biura Xareer de Geyter, które ma swoją siedzibę w Brukseli, zostali laureatami międzynarodowego konkursu na przebudowę miejskiego Placu Roberta Shumana w stolicy Belgii – Brukseli.
Konkurs zorganizowany został 2012 roku i zatwierdzony przez Międzynarodową Unię Architektów, którą w jury reprezentował austriacki architekct Peter Lorenz.. Do czasu realizacji zwycięskiego projektu, będzie on dopracowywany wspólnie z głównymi akcjonariuszami oraz z zainteresowanymi mieszkańcami. Planowane zakończenie przedsięwzięcia to rok 2015. Przypuszczalny koszt to 16 milionów Euro.
Plac znajduje się w centrum miasta, w otoczeniu majestatycznych budynków i Parku Jubileuszowego. Według urbanistów zasługuje na wyjątkową analizę pod kątem miejskiego planowania.
Uzasadnienie jury
Jury w szczególności doceniło siłę, elegancję, czytelność oraz prostotę tego projektu, który obronił się prawdziwą atrakcyjnością i idealnym wpasowaniem się w krajobraz otoczenia. Obie te cechy pozwoliły rozwiązać wiele problemów natury czysto technicznej oraz praktycznej w skomplikowanej aglomeracji miejskiej. Jury również podkreśliło zdolność projektu do tworzenia nowego, nowoczesnego punktu widzenia nie tracąc przy tym uroku tego miejsca, zwłaszcza, że projekt idealnie współgra z otaczającą okolicą między innymi z Parkiem Jubilee.
Kontekst przestrzenny
W centralnym punkcie placu i wzdłuż osi, gdzie będą miały swoją siedzibę wszystkie instytucje państwowe oraz Europejskie, projektanci zaproponowali powłokę wyglądem przypominającą amfiteatr. Taki silny akcent pozwoli na organizowanie różnorodnych imprez kulturalnych, sportowych oraz spotkań politycznych. Obiekt będzie więc spełniał różne funkcje: areny, trybun i miejsca spotkań.
Skala i funkcjonalność obiektu będą olbrzymie i będzie można dostosoać go do wydarzeń o różnej wielkości. Cztery przecinające się ulice na placu, pozwolą na płynne przemieszczanie się po okolicy. Ścisłe centrum placu będzie dodatkowo uatrakcyjnione wodnym podium. Podziemna część amfiteatru będzie wygodnym miejscem na mały serwis rowerowy, kwiaciarnię oraz sklepy, jak również dwa nowe wejścia do stacji metra.
Dzisiaj rondo Shumana, jest przede wszystkim infrastrukturą drogową, a nie przestrzenią publiczną, zazwyczaj bardzo zakorkowane.
Celem projektu było zaś stworzenia miejsca przyjaznego spotkaniom ludzi.
Równolegle z budową nowego placu Shumana planowane jest zbudowanie nowego tunelu pod ulicą Cortenbergh oraz pod placem. Jeżeli po zakończonych pracach komisja wyda zezwolenie na budowę, tunel pod ulicą i placem Shumana wyeliminuje ruch pojazdów. Dzięki temu Plac Shumana będzie dostępny wyłącznie dla ruchu pieszego, rowerzystów, małej ilości busów, taksówek, konwojów VIP oraz pojazdów ratowniczych.
Mobilność
Projektu nie tylko zakłada budowę amfiteatru na placu Shumana, ale również oferuje wiele ulepszeń dla transportu publicznego na placu oraz w jego otoczeniu. Po pierwsze projekt przewiduje rozmieszczenie przystanków autobusowych w różnych miejscach placu (idealne połączenia z wejściem do metra i stacji kolejowej).
Po drugie projektanci zaprojektowali silny związek z podziemnymi strukturami istniejącego już metra i dworca kolejowego oraz areną znajdującą się w głównym miejscu na placu na poziomie sklepów. Pokuszono się również o próbę połączenia budynków Komisji Europejskiej oraz Rady Europy poprzez delikatne rozciągnięcie wierzchniej warstwy tunelu na wschód. Jednak to rozwiązanie jest nadal analizowane.
Autorzy projektu zastosowali bardzo trwałe materiały, dążyli zredukowania zanieczyszczeń, a takż eodstosowywali plac do ludzi niepełnosprawnych i jak najmniej ingerowali w środowisko naturalne.
O konkursie
Konkurs został zorganizowany we współpracy Międzynarodowym Zjednoczeniem Architektów; jury składało się z reprezentacji Stanu Federalnego (jednostka administracyjna państwa), Regionu Społecznego Brukseli (w tym czołowy architekt Brukseli Mistrz Olivier Bastin), Komisji Europejskiej, Rady Europejskiej, delegacja z Urzędu Miasta Bruksela oraz zespół międzynarodowych ekspertów : Jeroen Zuidgeest (Holandia), Alberto Francini (Włochy), Martin Haas (Niemcy), Kimmo Lintula (Finlandia), Peter Lorenz (Austria), Claire Bailly (Francja) i Marwan Zoueia ( Hiszpania, obecny Liban).
