Tymczasowy pawilon wystawowy MSN – konkurs na fasadę
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie wybuduje swój tymczasowy pawilon wystawowy. Stanie on nad Wisłą, na skwerze im. Stanisława Skibniewskiego „Cubryny”, na wprost Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego.
Równolegle rozpoczną się pierwsze prace na placu budowy przyszłych siedzib obu instytucji na działce na placu Defilad. Roboty budowlane ruszą wiosną 2017 roku i potrwają 36 miesięcy.
Tymczasowy Pawilon Wystawowy
Pawilon to unikalna modułowa konstrukcja drewniana, zaprojektowana przez wybitnego austriackiego architekta Adolfa Krischanitza. Składany budynek ekspozycyjny został zaprojektowany jako tymczasowa galeria sztuki Temporäre Kunsthalle w Berlinie. Wzniesiono go na miejscu rozebranego enerdowskiego Pałacu Republiki w samym centrum niemieckiej stolicy i funkcjonował jako miejsce prezentacji sztuki w latach 2008-2010.
Pawilon został użyczony polskiemu Muzeum Sztuki Nowoczesnej bezpłatnie przez jego właściciela, wiedeńską fundację Thyssen-Bornemisza Art Contemporary, założoną w 2002 roku przez Francescę von Habsburg. Ma powierzchnię 1000 metrów kwadratowych i wysokość 10 metrów. Mieści w sobie salę ekspozycyjną o powierzchni 600 metrów kwadratowych, niewielką kawiarnię i księgarnię. Został tak zaprojektowany, aby jego zewnętrzna powłoka była wykorzystywana przez artystów jak płótno. W Berlinie pawilon pokryty był przez większość czasu biało-niebieską abstrakcyjną kompozycją geometryczną autorstwa austriackiego artysty Gerwalda Rockenschauba, ale był też przemalowywany przez innych, m.in. przez niemieckiego artystę i kompozytora muzyki współczesnej Carstena Nicolaia.
Także w Warszawie powłokę budynku zaprojektowali artyści zaproszeni przez Muzeum do konkursu.
Wyniki konkursu na fasadę Pawilonu
W dniu 24 października jury w składzie: Waldemar Baraniewski (Przewodniczący), Agnieszka Tarasiuk, Szymon Holcman, Małgorzata Kuciewicz i Joanna Mytkowska wybrało spośród 51 nadesłanych zgłoszeń zwycięską koncepcję.
Poszukiwany projekt miał oddawać charakter instytucji: „dynamicznie zmieniającej się, odpowiadającej na wyzwania współczesności, elastycznej, realizującej interdyscyplinarne projekty badawcze i wystawiennicze, otwartej na różne publiczności". Preferowane były projekty malarskie, dwuwymiarowe. W wyjątkowych przypadkach konkurs dopuszczał również realizacje zawierające elementy o charakterze przestrzennym, zainstalowane na fasadzie.
W konkursie zwyciężył projekt artysty Sławomira Pawszaka
Jury w uzasadnieniu werdyktu zaznaczyło, że: zwycięski projekt jest dziełem otwartym, powstałym z wiarą w ludzką kreatywność. Lekkie kolorowe formy zachowują malarski gest ręki oraz indywidualne zaangażowanie, oferując jednocześnie odniesienia uniwersalne. Praca przywodzi na myśl wielką tradycję modernistycznych murali, gdzie wśród złożonych licznych motywów widz aktywnie tworzy kolejne perspektywy odbioru. Zaletą projektu w kontekście mieszczącego się w pawilonie muzeum jest jego przyjazność i dostępność.
Sławomir Pawszak (ur. 1984 w Warszawie) jest jednym z bardziej oryginalnych malarzy młodego pokolenia. Dyplom-wystawę w CSW Zamek Ujazdowski obronił w pracowni prof. Leona Tarasewicza w 2008 roku. Inspiracją dla jego projektu fasady Muzeum nad Wisłą jest „Cosmos” – amerykański serial popularno-naukowy z lat 80., obejrzany przez pół miliarda widzów w ponad 60 krajach, w którym człowiek przedstawiony był jako obywatel Ziemi, ambasador życia.
II nagroda - praca Marka Sobczyka
II nagrodę w konkursie (5000 zł) przyznano Markowi Sobczykowi. Jury doceniło projekt za artystyczną dojrzałość i szlachetną prostotę. Doskonała typografia podkreśla architektoniczny wyraz budynku. Poetycka gra znaczeniami odnosi się zarówno do szeroko pojętego otoczenia muzeum i sztuki, jak i ich wewnętrznych napięć i sprzeczności.
Wyróżnienia
Jury zdecydowało przyznać dwa wyróżnienia ex aequo dla kolektywów artystycznych Minoga i Xolor.
Praca kolektywu Minoga (Agnieszka Jacobson-Cielecka, Marta Rowińska, Lech Rowiński) jako jedyna spośród konkursowych prac nie jest komunikatem o sztuce, ale instalacją artystyczną samą w sobie. Działa bardzo oszczędną minimalistyczną formą, podkreślając właściwości wykorzystanych materiałów (miedź), włącza aspekt czasowości, zakładając patynowanie się użytego materiału.
Kolektywowi Xolor (Anna Koźbiel-Walas i Adam Walas) udało się natomiast operując prostą formą, nawiązać krytyczny dialog z dominującą w przestrzeni miasta reklamą zewnętrzną, jak i zawrzeć krytykę w istotnych kwestiach społecznych.
