Odprowadzanie wód opadowych

Regulacje prawne dotyczące odprowadzania wód opadowych.

Kwestia odprowadzania wód opadowych z działki budowlanej uregulowana jest w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U z 2002r. Nr 75 poz. 690), dalej zwane „warunkami technicznymi”. Regulacji w/w rozporządzeniem dokonuje się na podstawie delegacji wynikającej z art. 7 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego.

Zakres uregulowania warunków technicznych

Zgodnie z § 28 warunków technicznych Działka budowlana, na której sytuowane są budynki, powinna być wyposażona w kanalizację umożliwiającą odprowadzenie wód opadowych do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej. W razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzanie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych.

Konsekwencją tego zapisu jest zakaz zawarty w § 29 warunków technicznych, który wyraźnie wskazuje, że dokonywanie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania ich na teren sąsiedniej nieruchomości jest zabronione.

Częste sporne sytuacje

Często zdarza się, że decyzje organów nadzoru budowlanego w zakresie odprowadzania wód opadowych zaskarżane są przez strony postępowania do sądów administracyjnych. Nagminnie bowiem konflikty rodzą się w sytuacjach, gdy dwuspadowy kształt dachu budynku powoduje, że większość wód opadowych, w tym co gorsza śniegu, spływa na sąsiednią działkę, powodując przemakanie ścian posadowionego na granicy działki budynku lub utrzymując wodę lub zaspy śnieżne na powierzchni gruntu.

Kanalizacja odprowadzająca wody opadowe

W przedmiotowym zakresie należy bezwzględnie brać pod uwagę przepis § 28 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 2002 r. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.), zgodnie z którym działka budowlana, na której sytuowane są budynki, powinna być wyposażona w kanalizację umożliwiającą odprowadzenie wód opadowych do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej. W razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzanie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych. Wykonane przez inwestorów takie konstrukcje dachu, biorąc pod uwagę bliskie usytuowanie do granicy działki, często nie spełniają tych warunków. Właściciel nieruchomości zobowiązany jest do takiego zabezpieczenia własnej nieruchomości aby wody opadowe były odprowadzane na działkę inwestora, a budynek był zabezpieczony od mas spadającego śniegu a tym samym, aby jego działanie na narażało sąsiadów na szkody.

Różne wysokości działek

Następna bardzo często spotykana sytuacja to taka, w której teren nieruchomości zabudowanej jest obniżony w stosunku do terenu posesji sąsiada. Wpływa to bardzo niekorzystnie na taką nieruchomość, ponieważ w czasie licznych i częstych opadów, wody opadowe i deszczowe zalewają działkę właściciela, spływając z terenu działki sąsiada, który podniósł rzędną terenu podczas budowy np. budynku mieszkalnego. Istotne tutaj jest ustalenie czy usypanie przez inwestora pryzmy ziemi i gruzu w wysokości dość znacznej - w celu podwyższenia terenu działki budowlanej - jest budowlą ziemną. Jeżeli nasyp taki stanowi budowlę ziemną, a został wykonany bez pozwolenia, to skutkować to powinno nakazem rozbiórki. Decyzję nakazu rozbiórki w takich przypadkach wydaje powiatowy organ nadzoru budowlanego. Woda opadowa z utwardzonego placu działki powinna być odprowadzana w granicach tej działki, a kierowanie jej na teren działki sąsiada jest zabronione.

Rola organów nadzoru budowlanego w przypadku stwierdzenia niezgodnego z prawem odprowadzania wód opadowych.

W myśl art. 61 Prawa budowlanego, właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest zobowiązany utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2 Prawa budowlanego czyli w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej.

Zgodnie z art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego stanowi, że w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, środowisku lub bezpieczeństwu mienia, albo powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia - właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania obowiązku. Organ może także zakazać użytkowania obiektu budowlanego lub jego części do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości o czym stanowi art. 66 ust. 2 Prawa budowlanego.