Centrum Aktywizacji i Integracji Społecznej w Grodzisku Mazowieckim
Projekt wygrał w konkursie na a wykonanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej Centrum Aktywizacji i Integracji Społecznej z ukształtowaniem i zagospodarowaniem na cele kulturalno-edukacyjne oraz sportowo-rekreacyjne przestrzeni publicznej przy ul. Sportowej w Grodzisku Mazowieckim. Autorem zwycięskiego projektu jest Paweł Tiepłow – Pracownia Projektowa z Warszawy.
O rozmieszczeniu budynku Centrum zadecydowała konieczność połączenia nowego obiektu łącznikiem z istniejącą szkołą. Zajmie ono połowę działki, a resztę lodowisko kryte, skatepark, parking i stacja rowerowa.
Myślą przewodnią w modelowaniu architektury było zastosowanie modułowości podziałów na elewacjach, konsekwentnie w każdym miejscu. Wszystkie elewacje, ich szerokość i wysokość, płaszczyzny szklane, wystające i cofnięte bryły – są podporządkowane modułowi 210 x 300 cm. Panelami z blachy perforowanej białej o takich samych wymiarach pokryte są wszystkie ściany pełne. Fasady szklane mają podział poziomy modułowy i pionowy krotny modułowi. Szerokość 210 cm przyjęto ze względu na możliwość dokładnego wpasowania drzwi podwójnych. Wszystkie krawędzie, bryły wystające i cofnięte – startują z przecięcia linii modułowych. Dzięki temu powstaje dobry detal, np. w jednym punkcie zbiegają się dolna boczna krawędź wystającej bryły oraz narożnik szklanej fasady. Elewacje szklane i panele blaszane są idealnie w jednej płaszczyźnie. Zastosowano także podświetlenia LED pod panelami perforowanymi. Dzięki temu cała bryła budynku będzie się lekko jarzyć w porze wieczorowej i nocnej.
Prawa część bryły jest poświęcona wszelkim salom i funkcjom towarzyszącym. Dla wyrazu architektonicznego i oszczędności powierzchni zastosowano sale „wiszące”, w postaci wystających „szuflad”. Wystają one w różnym stopniu dla potrzeb ogólnej kompozycji. Czoło „szuflady” zawsze jest w całości szklane, obudowy boczne pełne.
Wieża widokowa
Taras jest platformą w stylu Juliusza Verne, z wieloma elementami w stylu XIX w. W zamyśle ma to przyciągnąć młodzież i być może zostać cechą charakterystyczną dla regionu. rozpoznawalnym detalem na kraj. „Stojak”, na którym stoi wieża widokowa, obłożono panelami lustrzanymi. Przy patrzeniu z dołu odbijają niebo, czyli w pewną umownością „stojak” jest nie widoczny, rozpuszcza się w niebie. Dzięki czemu taras widokowy jest zawieszony w przestrzeni, szybuję nad otoczeniem.
FUNKCJA
Budynek w pewnym uproszczeniu składa się z 3 części.
Największa – hala główna zawiera arenę główną wraz z trybunami, magazynami hali, zespołem wejściowym, przebieralniami, administracją. Zapewniono też połączenie z zewnętrznym placem zapleczowym. Dzięki temu możliwa jest obsługa transportowa wszelkich imprez, wystaw itp. Możliwe jest także przechowanie np. sceny poza budynkiem, w jakimś miejskim magazynie.
Na przeciwległej ścianie szczytowej mieszczą się pokoje sędziów, trenerów, lekarza i ochrony. Po przeciwnej stronie holu głównego, za trybuną mobilną, zaprojektowano przebieralnie. Po obu stronach ciągu przebieralni zaprojektowano korytarze tzw. brudnego i czystego obuwia. Dodatkowo w ciągu zaprojektowano pomieszczenia artystów, dodatkowe WC.
Część komunikacyjno-obsługowa - jest to wąska poprzeczna skrzynia żelbetowa, łącząca halę główną i część wielofunkcyjną, i nadająca sztywność poprzeczną budynkowi. Na końcach tej części, dolnej i górnej (patrząc na rzut) zaprojektowano klatki schodowe z windami. Klatki są wydzielonymi strefami pożarowymi z bezpośrednim wyjściem na teren. Są one komunikacją pionową dla całego obiektu. Na poziomie +2 mieści się wentylatornia. Takie jej rozmieszczenie pozwala bezpośrednio z niej wprost do hali prowadzić kanały wentylacyjne dużych przekrojów.
Część wielofunkcyjna to część posiadająca wszystkie funkcje towarzyszące hali głównej. Jest to cześć całkowicie samodzielna, z własnym wejściem, holem wejściowym, szatnią, WC. Może działać przy nieczynnej hali głównej. Na parterze rozmieszczono salę korekcji ruchu z zapleczem, stołówkę z zapleczem kuchennym, salę zabaw dla małych dzieci. Tutaj też pod hasłem „Mały Kopernik” projektanci chcą stworzyć przestrzeń dla dzieci i dorosłych, w której można miło spędzić czas a przy okazji dowiedzieć się ciekawych rzeczy z dziedziny fizyki, chemii, astronomii i geologii. Zagadnienia nauki można pokazywać zarówno w częściach ekspozycyjnych, warsztatowych jak i technicznych dzięki wzbogaceniu ekspozycji o sprzęt multimedialny np. ekrany dotykowe i głośniki kierunkowe. Przestrzeń proponuje się podzielić na następujące strefy tematyczne:
- Kopernik pod chmurką – przestrzeń rekreacyjno-edukacyjna na zewnątrz budynku
- Geologia - byłaby ścianka wspinaczkowa, na którą zostałby naniesione warstwy geologiczne w kontekście epok prehistorycznych.
- Fizyka i chemia – ekspozycja tematyczna
- Astronomia – sala z wirtualnym obserwatorium astronomicznym oraz obserwatorium astronomiczne na wierzy widokowej,
- Warsztaty - elementy aranżacji i wyposażenia powinny nawiązywać do wyposażenia tradycyjnej pracowni doświadczalnej jednak bez konieczności stosowania specjalistycznych materiałów,
- Zagadnienia ekologii i energetyki oraz wykorzystanie Odnawialnych Źródeł Energii ( OZE )
- Taras widokowy
