Centrum Kultury w Wałbrzychu
Projekt zajął drugie miejsce w konkursie na projekt koncepcyjny budynku Dawnego Górniczego Domu Kultury przy Al. Wyzwolenia w Wałbrzychu, przyszłe Centrum Kultury im. Wałbrzyskich Górników.
Autorem projektu jest pracownia B2 STUDIO z Krakowa.
Ideą projektu było stworzenie zespołu urbanistycznego będącego nowym punktem odniesienia w przestrzeni miasta, stanowiącym początek rewitalizacji i urbanistycznej odnowy tej części miasta przy jednoczesnym uzyskaniu maksymalnej funkcjonalności projektowanych obiektów.
Urbanistyka
Projektowane obiekty: Centrum Kultury im. Wałbrzyskich Górników, parking wielopoziomowy, budynek hotelu, budynek biurowy, zaprojektowane w sposób umożliwiający zachowanie oraz wzmocnienie wartościowych cech przedmiotowej nieruchomości, o których mowa wyżej.
Budynek Centrum Kultury zlokalizowano pomiędzy istniejącą pozostałością dawnego kina, czyniąc z niej część nowego obiektu w tym jego front i „twarz” od strony Al. Wyzwolenia, a znacząco podniesioną południową częścią działki będącą częścią istniejących terenów zielonych.
Nowy budynek, pokryty zielonym dachem, stanowi w ten sposób naturalną kontynuację terenów zielonych zachowując wszystkie istniejące połączenia piesze dodając do nich kolejne.
Vis à vis budynku Starostwa Powiatowego w miejscu istniejącego parkingu naziemnego a także dalej w kierunku projektowanego budynku Centrum Kultury zaprojektowano Plac Miejski. „Ramę” dla projektowanego Placu stanowią nowe, projektowane budynki: hotelowy i biurowy uzupełniające pierzeję Al. Wyzwolenia w miejscach ścian szczytowych istniejących obiektów.
Pod Placem zlokalizowano dwupoziomowy parking podziemny, połączony z foyer Centrum Kultury oraz dostępny bezpośrednio z płyty Placu.
Plac zaprojektowano jako otwartą wielofunkcyjną przestrzeń publiczną z małą architekturą (fontanna, „ławka” na krawędzi wytworzonej z naturalnej różnicy wysokości dwóch części Placu) dostępną bezpośrednio z Al. Wyzwolenia (także poprzez przejścia w pierzei) a także od strony południowej z terenów zielonych.
Architektura
Zielony dach
Budynek „rozpięty” pomiędzy istniejącym budynkiem dawnego kina Capitol, stanowiącego główną fasadę wejściową od strony Al. Wyzwolenia a terenami zielonymi w południowej części działki. Główny dach nowo projektowanego budynku na poziomie, w przybliżeniu, dachu budynku istniejącego i jednocześnie, ze względu na specyficzne ukształtowanie terenu na poziomie (także w przybliżeniu) terenów zielonych w południowej części działki, rozwiązany jako „zielony dach” stanowi kompozycyjne i funkcjonalne przedłużenie zespołu terenów rekreacyjnych, stanowiących jednocześnie sieć powiązań pieszych w opracowywanym kwartale zabudowy.
Projektowany budynek „wyodrębnia się” z parkowego otoczenia fasadą wschodnią i zachodnią stopniowo wyłaniającymi się z zielonego wzgórza.
Wyżej opisana bryła budynku urozmaicona jest, czytając w rzucie poziomym, kompozycją prostokątów, z których jedne stanowią wycięcia wgłąb bryły (w postaci dziedzińców) inne elementy wypukłe w postaci kawiarni, oraz, przede wszystkim, „wieży” nadscenia stanowiącej także element orientacyjny całego obiektu z bliższych i dalszych perspektyw.
Funkcja obiektu
Funkcjonalnie budynek rozwiązany jest „do środka”, jego funkcja wewnętrzna rozgrywa się wokół dziedzińców. Jego kontakt ze światem zewnętrznym jest ściśle „reglamentowany” do ważnych kompozycyjnie, przestrzennie lub/i funkcjonalnie elementów. I tak od strony północnej jest to wejście główne a także wejście do galerii oraz oczywiście cała fasada, w oryginalnej formie historycznego budynku. Od strony wschodniej otwarcie foyer na Plac Miejski z dodatkowym wejściem (mogącym także pełnić rolę wejścia głównego w przypadku np. jednoczesnego użytkowania budynku na dwa wykluczające się sposoby np. w sali głównej targi, w sali kameralnej koncert – dostęp od strony Al. Wyzwolenia). Od strony zachodniej wejście do części administracyjnej.
Fasada
Inspiracja dla decyzji architektonicznych w zakresie materiałowym i kolorystycznym a częściowo także kształtu było skojarzenie z rozwiązaniami charakterystycznymi dla instrumentów muzycznych w szczególności fortepianu.
Stąd zewnętrze budynku (elewacja wschodnia, w szczególności, oraz zachodnia – pozostałe elewacje oprócz historycznej nie są widoczne) rozwiązano jako litą czarną bryłę z betonu szlifowanego (odpowiedni dobór kruszywa) natomiast wnętrze foyer jako jednorodnie białą przestrzeń „ocieploną” kolorem użytego światła.
Architektura wnętrz
Wnętrze sali głównej, jak wnętrze fortepianu, rozwiązano jako gładkie (z połyskiem na zgięciach) w kolorze ciepłym złotawym w formie warstwowo ułożonych, podświetlonych na krawędziach, pasm o różnej szerokości których kształt (także w niezbędnym zakresie perforacja) dostosowany został do potrzeb akustyki i widoczności. Ściany boczne rozwiązano jako wyprawę z gipsu wzmocnionego włóknem szklanym (GPRC – glass fibre reinforced gipsum) – alternatywnie z okładziny z twardego drewna w kolorze j/w.
Salę główną - koncertową rozwiązano jako wielofunkcyjną. System zapadni, ukształtowanie widowni oraz składana część widowni umożliwia użytkowanie sali na wiele sposobów od filharmonii (to rozwiązanie w wersji z chórem przedstawiono na podstawowych rysunkach rzutów) poprzez operę (ze względu na fakt, że jest to funkcja incydentalna zdecydowano się zastosować tylko jedną kieszeń boczną, od strony wschodniej, ukrytą pod terenem, salę kinową oraz targi.
Skład zespołu
Autorzy
- arch. Józef Białasik
- arch. Piotr Madej
- arch. Witold Bolek
Współpraca
- arch. Rafał Krawczyk
- arch. Tomasz Kaim
- arch. Agnieszka Ulatowska
- arch. Dominika Zielińska
- arch. Łukasz Maurer
Pozostałe nagrodzone projekty
- I nagroda: HS99 z Koszalina
- III nagroda: Tomasz Głowacki PAG Pracownia Architektury Głowacki z Wrocławia
Źródło: www.b2studio.com.pl
