Muzeum Cywilizacji Europejskiej i Śródziemnomorskiej
Muzeum Cywilizacji Europejskiej i Śródziemnomorskiej powstało z okazji wyboru Marsylii na Europejską Stolicę Kultury w 2013 roku. Autorem projektu architektonicznego jest francuski architekt Rudy Ricciotti.
Muzeum usytuowane jest na marsylskim nabrzeżu i sąsiaduje z XVII-wiecznym fortem św. Jana, zbudowanym na umocowaniach z czasów starożytnych Greków i Rzymian. Nowy obiekt jest monolityczną bryłą, zbudowaną jest na planie kwadratu o boku długości 72 metrów. Wewnątrz, na trzech poziomach, mieszczą się sale wystawowe, w których można znaleźć ponad milion eksponatów z obszaru Morza Śródziemnego, a także liczne zabytki sztuki starożytnej. W obiekcie znajdują się również sale konferencyjne i księgarnia.
Architektura
Podstawowe materiały wykorzystane w budowie muzeum to szkło i stal. Calość pokryto delikatną, ażurową konstrukcją z betonu, która pozwala wypełnić wnętrze muzeum naturalnym światłem.
Na dachu muzeum usytuowano drewniany taras o powierzchni 1600 metrów kwadratowych. Roztacza się z niego niezwykły widok na morze i marsylskie wybrzeże. Przypominająca koronkowy welon konstrukcja dachu tworzy na nime misterną grę cieni, które według architekta przypominają nieregularne dno morza. Wieczorem miejsce to staje się wyjątkowo magiczne – nastrojowe błękitne i turkusowe światła zaprojektowane przez Yanna Kersalé oraz szum fal sprawiają, że odpoczynek na tarasie jest relaksującym i niezapomnianym przeżyciem.
Architektura tarasu
Usytuowany na dachu Muzeum Cywilizacji Europejskiej i Śródziemnomorskiej taras połączono z portem kładką o długości 115 metrów. Otoczenie fortu zostało przearanżowane w taki sposób, aby spacerujący nadmorską promenadą mogli podziwiać unikalną kolekcję roślin z basenu Morza Śródziemnego. Natomiast inna kładka umożliwia przedostanie się z muzeum do le Panier, najstarszej dzielnicy Marsylii, znanej z urokliwych wąskich uliczek oraz stromych schodków.
Z uwagi na nadmorski klimat, taras muzeum w Marsylii jest narażony na działanie promieni słonecznych, deszczu oraz bryzy morskiej, dlatego ważny był odpowiedni dobór drewna, które wytrzyma tak wymagające warunki klimatyczne. Wybrano deski z jesionu amerykańskiego poddanego obróbce termicznej. Proces obróbki termicznej polega na poddawaniu drewna działaniu wysokiej temperatury w ściśle kontrolowanych warunkach, co pozwala na trwałą zmianę jego chemicznych i fizycznych właściwości. W rezultacie drewno wchłania mniej wilgoci, a wykonane z niego elementy zachowują swój oryginalny rozmiar i są odporne na odkształcenia. Ponadto podczas obróbki termicznej z drewna usuwane są składniki odżywcze, które mogłyby stanowić źródło pożywienia dla insektów lub grzybów niszczących ten surowiec. Drewno, które zachowuje swoje oryginalne rozmiary i jest odporne na proces rozkładu, może być dłużej wykorzystywane bez konieczności stosowania wielu zabiegów konserwacyjnych.
Drewniany taras został ułożony na legarach, co pozwala na jego dobrą wentylację. Dla wzmocnienia efektu wizualnego, deski zostały przymocowane za pomocą gwoździ, a nie śrub. Dzięki zastosowaniu systemu lin wykonanych ze stali nierdzewnej, taras zapewnia dodatkową stabilność umieszczonej nad nim betonowej pergoli. Spoczywa ona na betonowych belkach wspornikowych o szerokości 15 metrów, które zostały umieszczone na głównych pionowych słupach budynku. Od zewnątrz belki wspornikowe przejmują wagę prowadzących do tarasu zewnętrznych ramp dzięki zworom ze stali nierdzewnej, których długość odpowiada wysokości bryły muzeum. Stalowe liny rozpięto także między drewnianym tarasem a umieszczonymi nad nim belkami wspornikowymi, co pozwoliło wzmocnić jego osłonę.
Spacer śladami historii wśród śródziemnomorskiej roślinności.
Informacje na temat projektu
Zleceniodawca: Francuskie Ministerstwo Kultury
Powierzchnia: 15,510 m²
Realizacja: 2009 - 2013
Architekci: Rudy Ricciotti, Roland Carta
Architektura krajobrazu: In Situ
Inżynieria wodna: Garcia Ingéniérie
Inżynieria strukturalna: SICA, Lamoureux & Riciotti
Akustyka: Thermibel
Źródło: AHEC
