Opralab – II nagroda równorzędna
Autorami projektu są: Rafał Oleksik, Agnieszka Wyrwas, Krzysztof Stępień.
Celem konkursu w kategorii architektura było zaprojektowanie tymczasowego pawilonu wystawowego. Punktem wyjścia dla projektantów był budynek Teatru Wielkiego – Opery Narodowej – obiekt silnie powiązany z historią miasta i akcentujący jego wizerunek.
Fragmenty opisu autorskiego
Idea i kontekst
Kurtyna - element nierozłącznie związany z teatrem, jej otwarcie i zamknięcie symbolizuje ruch i zmiany w przedstawieniu teatralnym: jego początek, zmieniające się akty i scenografie oraz koniec. Jej ruch wywołuje w widzu emocje. To podczas otwierania się kurtyny wyłaniają się pierwsze obrazy i dźwięki związane z wystawianą sztuką. W projektowanej koncepcji pawilonu istotne było wywołanie w widzu takich emocji które
zachęciły by go do wejścia do wnętrza obiektu pozwalając jednocześnie na to aby to on sam stał się elementem „widowiska” tj. wystawy, projekcji, koncertu czy też dyskusji.
Pawilon jest jedynie zewnętrzną półprzezroczystą powłoką, która poprzez swoją transparentność informuje nas o tym że „coś” się dzieje w jego wnętrzu natomiast dla osób przebywających w środku jest tylko tłem dla odbywających się w nim wydarzeń. Głównym elementem tworzącym wnętrze jest światło. Tak jak w teatrze w którym występuje ruch tak w projektowanym obiekcie ażurowa ściana sprawia że w ciągu dnia mamy we wnętrzu ciągłą grę światła i cienia. Pawilon w każdej minucie wraz z drogą słońca zmienia się. Mobilność została tutaj potraktowana nie tylko dosłownie poprzez zmiany w metaforycznie jako ciągły ruch jego nienamacalnej przestrzeni.
Funkcja
Pawilon został zaprojektowany tak aby umożliwić swobodny rodzaj różnych aktywności. Jest to otwarta przestrzeń ograniczona ażurową elewacją stanowiącą jednocześnie konstrukcję podpierającą zadaszenie. Dodatkowo w obiekcie przewidziano magazyn na meble wystawowe oraz pomieszczenie na garderobę z lekkich ścian panelowych. Wszystkie pomieszczenia dostępne są od wewnątrz. Dodatkowo w ścianie zewnętrznej
przewidziano miejsce na kiosk multimedialny w postaci dotykowego panelu dostępnego od zewnątrz. Założeniem projektu jest mobilność obiektu, łatwość montażu i demontażu oraz możliwość wykorzystywania tylko niektórych elementów pawilonu. Zostało to uzyskane poprzez zastosowanie 24 modułów [18 zewnętrznych + 6 wewnętrznych] mogących się łączyć i rozdzielać. Ze względów bezpieczeństwa pomieszczenia techniczne i garderoby są zamykane. Istnieje możliwość zamknięcia części ekspozycyjnej w nocy a także zainstalowanie systemów alarmowych oraz monitoringu.
Opinia jury
Zaproponowana koncepcja pawilonu cechuje się wysoką jakością estetyczną i ideową. oparta jest na mocnym architektonicznym znaku, dzięki czemu, operując lapidarnymi środkami staje się sugestywna. Autor dobrze odczytał zaproponowany projekt pawilonu w eleganckiej formie prezentuje dialog z elementami tożsamości teatru. owe działanie, nie będące zbyt oczywistym odwołaniem, pozostaje łatwe do odkodowania. Dzięki temu spełnia się postulowany w warunkach konkursu ważny aspekt - budowania relacji z instytucją poprzez czerpanie z jej słownika. Projekt pawilonu może być rodzajem zewnętrznej przestrzeni OperaLab, tworzącej własną, zaakcentowaną formę odwołującą się do tożsamości teatru.
Interesująca wydaje się formalna elegancja projektu, falujące ściany wykonane z aluminiowych profili, które nadają zwartej bryle dynamiki, przywołując skojarzenia z kurtyną. Dużym atutem projektu jest łamanie konwencji poprzez kontrastowe zestawienie sztywnych materiałów do uzyskania efektu delikatności i zwiewności. zastosowanie pionowych profili-rur, tworzących elewację pawilonu wprowadza do projektu rytm, który może przywoływać uproszczone i zmultiplikowane kolumny z fasady Teatru Wielkiego – opery narodowej. Projekt jest aktualną interpretacją eleganckiej formy pawilonu, której uniwersalny charakter pozwoli na łatwą akomodację w różnych przestrzeniach miejskich. nieinwazyjna - jednak poprzez zastosowanie charakterystycznych zabiegów formalnych - charakterystyczna forma pawilonu, pozwoli na realizację szeregu aktywności, tworząc dla nich odpowiednie, nieabsorbujące tło.
O konkursie
Konkurs Projektowanie tożsamości/tożsamość projektowania został rozstrzygnięty 11 stycznia 2013 roku, na podstawie werdyktu jury z dnia 21 grudnia 2012 roku. Na konkurs wpłynęło w terminie 115 prac z 10 krajów. jury konkursu obradowało w składzie: Jacek Frohlich, Konrad Kucza-Kuczyński, Boris Kudlička, Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska, Jerzy Porębski, Tomasz Rygalik.
W kategorii architektura jury zdecydowało nie uhonorować żadnego projektu pierwszą nagrodą. Przyznano dwie drugie nagrody oraz wyróżnienie. Laureaci drugiego miejsca zostaną zaproszeni przez organizatorów konkursu do dalszych prac projektowych. Finalnie zostanie wyłoniony spośród nich zwycięzca.
Jury przyznało następujące nagrody:
- I nagroda – nie przyznano
- II nagroda, równorzędna dla Karola Żurawskiego
- II nagroda, równorzędna dla Rafała Oleksika, Agnieszki Wyrwas, Krzysztofa Stępienia
- wyróżnienie dla Gonzalo del Val Diego de las Heras z Hiszpanii.
