Sala koncertowa w Jastrzębiu Zdroju - II miejsce ex aequo
II miejsce ex aequo w konkursie na projekt sali koncertowej dla Państwowej Szkoły Muzycznej I i II Stopnia w Jastrzębiu Zdroju. Jego autorem jest pracownia WXCA.
KONCEPCJA URBANISTYCZNA
Koncepcja Sali koncertowej uwzględnia zarówno charakter uzdrowiskowy jak i przemysłowy nowej zabudowy oraz otaczającego terenu miejscowości Jastrzębie Zdrój.
Wielkość działki przeznaczonej pod nowo projektowany obiekt okazała się stosunkowo niewielka, dlatego chcąc uzyskać jak najlepsze warunki przy jednoczesnym spełnieniu wymagań powierzchniowych zdecydowano się na lokalizację części podziemnej budynku po obrysie działki.
Zgodnie z wytycznymi konkursowymi nowy budynek z funkcją Sali koncertowej zlokalizowany został w północnej części działki i sąsiaduje z istniejącym budynkiem szkoły muzycznej.
Zdecydowano się na odsunięcie projektowanego budynku od elewacji północnej szkoły tak, aby zapewnić odpowiednie doświetlenie sal lekcyjnych i pomieszczeń administracyjnych oraz dla spełnienia wymogów ochrony pożarowej. Przestrzeń miedzy budynkami przeznaczona została na dwa place zlokalizowane na różnych poziomach uwzględniających zastane różnice terenu.
Foyer budynku stanowi kontynuację placów, z których bezpośrednio wchodzi się do górnego i dolnego foyer. Budynek Sali koncertowej wpisuje się w istniejący teren i zachowuje zastałe różnice poziomów. Domyka działkę od strony północnej, jednocześnie otwierając i skupiając się na południowej części gdzie zlokalizowane zostały główne wejścia do budynku.
Nowa część wraz z istniejącym placem od wschodu tworzą nową jakość wspólnej przestrzeni, która może stać się przestrzenią publiczną oddziałującą w szerszym zakresie. Teren przed istniejącym budynkiem szkoły od wschodu przekształcony został na „ogród muzyki” wyposażony w ciekawe elementy małej architektury.
KONCEPCJA ARCHITEKTONICZNA
Pomysł narodził się z obserwacji otaczającej przestrzeni oraz analizy funkcji i historii miasta. Architektom zależało, aby budynek z racji funkcji i programu jaki ma być w nim zawarty, nie przytłaczał skalą oraz nie zdominował zastanej przestrzeni. Dlatego zaproponowano budynek, który rytmicznie wznosi się poprzez nawarstwianie brył.
Prosta, modernistyczna bryła budynku znajduje odbicie w projektowanym wnętrzu tworząc jasno podzieloną przestrzeń i czytelnie rozplanowaną funkcję.
Wejście główne zlokalizowane jest na dwóch poziomach bezpośrednio z placu, od strony południowej budynku.
Foyer podzielone jest na trzy części znajdujące się na różnych poziomach. Poziom 0 oraz -1 przeznaczony został dla gości. Natomiast foyer na poziomie -2 przeznaczono dla artystów. Wewnętrzna komunikacja łącząca wszystkie poziomy „ślizga” się po szklanej południowej elewacji i przenika ze schodami zewnętrznymi. Frontowa fasada pełni funkcję delikatnej i subtelnej bariery gdzie przenika się przestrzeń publiczna z częścią reprezentacyjną Sali koncertowej.
Sala koncertowa
Zajmuje najwyższą część budynku. Dostępna jest poprzez foyer z poziomu parteru oraz poziomu -1.Wejścia do Sali odbywają się poprzez przedsionki akustyczne. Sala posiada balkony boczne, na których możliwe jest wejście z poziomu parteru.
Scena i dolna część Sali znajdują się na tym samym poziomie. Dzięki takiemu założeniu przestrzeń pomiędzy widownią a artystami zaciera się. W centralnej części zlokalizowano zapadnię na fortepian. W tylnej części znajdują się schody oraz winda prowadząca z poziomu sceny na poziom -2 gdzie znajduje się zascenie, pomieszczenie techniczne z zapadnią na fortepian oraz platforma techniczna, którą odbywa się np. transport wyposażenia scenicznego.
Propozycja rozbudowy istniejącego budynku
Analizując funkcję zastaną oraz relacje z nowym obiektem zaproponowano rozbudowę od wschodu istniejącego budynku. Powiększony został korytarz przy klatce schodowej, prowadzący w kierunku północnej ściany, gdzie koncepcja zakłada łącznik z nowym budynkiem. Sale lekcyjne usytuowane na kondygnacji -1 o wąskim podłużnym kształcie przesunięto w kierunku granicy wschodniej terenu, zabudowując istniejące schody zewnętrzne. Powstała w ten sposób czystsza przestrzeń zewnętrzna oraz lepsze warunki doświetleniowe w salach lekcyjnych. Zachowane zostały wejścia do budynku po obu stronach wykusza części elewacji wschodniej.
Rozwiązania materiałowe
Regionalny charakter zabudowy m.in. uzdrowiskowej zainspirował architektów do użycia charakterystycznego lokalnie materiału jakim jest drewno. Cały budynek pokryty został drewnianym deskowaniem ułożonym pasmami z desek o różnej szerokości. Układ desek zawęża się stopniowo ku górze budynku. Także duże znaczenie na wybór materiału miało najbliższe otoczenie. Celem było, aby nowa bryła harmonijnie komponowała się z krajobrazem, współgrała z intensywną, istniejąca zielenią. Ciemny kolor ma nawiązywać do kopalnianego charakteru miasta. Zaproponowany charakterystyczny rysunek elewacji przywołuje na myśl dobrze nastrojony instrument. Jednorodna, monolityczna bryła uzyskuje lekkość i harmonię z otoczeniem.
Rozwiązania akustyczne
Kształt Sali jest prostopadłościenny oddzielony pasem funkcji towarzyszących. Adaptacje akustyczne wnętrza zawierają elementy kierujące i rozpraszające dźwięk na ścianach bocznych Sali, sceny oraz balkonów. Nad sceną i nad widownią usytuowano ruchome elementy sufitu podwieszanego.
