Zagospodarowanie przestrzenne terenu wokół Stadionu Narodowego w Warszawie
Podstawowe założenia projektu
Poszanowanie wartości zastanych;
Traktowanie otoczenia Stadionu Narodowego jako element kompleksu zielonego rozciągającego się od Parku Skaryszewskiego do Wisły;
Powiązanie Stadionu z otaczającymi obszarami zabudowy miejskiej w formie parku „zielonej doliny” – miejsca wydarzeń i inicjatyw, które animować będą życie społeczne;
- Traktowanie ulicy Zielenieckiej jako ulicy o charakterze parkowym, łączącej a nie Rozdzielającej tereny parkowe, które przecina.
Stworzenie silnie zdefiniowanego obszaru o charakterze miejskim w opozycji do swobodnej i otwartej formy urządzenia parku i lokalizowania w nim obiektów kubaturowych;
Przestrzenne uporządkowanie rejonu skrzyżowania Targowej, Grochowskiej, Zamojskiego i Zielenieckiej – integracja istniejącej zabudowy tego rejonu Pragi i planowanego jej centrum na terenie Portu Praskiego;
Koncentracja miejskiego programu usługowego w oparciu o przestrzeń ulic i placu w powiązaniu z lokalizacją najważniejszych stacji i przystanków transportu publicznego;
Rok 2012 – czasowa cezura realizacji inwestycji w oparciu o zdefiniowaną strukturę obszaru, skończoną w formie niezależnie od stopnia wypełnienia.
Stadion Narodowy a miasto
Teren COS - jeden z obszarów, które określają tożsamość miasta jest położony w jego centralnej części. Stadion X-lecia, który przez długie lata był chlubą Warszawy dziś kojarzy się zarówno z okresem świetności polskiego sportu, jak i mszą papieską, a ostatnio z największym bazarem w Europie. Obiekt, będący przykładem wysokiej klasy rozwiązań urbanistyczno-architektonicznych, uległ całkowitej degradacji, która objęła także sąsiadujące z nim obszary Pragi.
Decyzja o realizacji Stadionu Narodowego daje szansę odwrócenia kierunku zmian i odbudowy prestiżu rejonu COS. Wymaga to jednak znalezienia takiej formuły dla jego zagospodarowania, która nadałaby mu nową tożsamość.
Tożsamość ta winna być budowana w oparciu o istniejące elementy struktury urbanistycznej, niosące w sobie emocjonalny ładunek związany z historią przekształceń analizowanego obszaru i terenów doń przylegających, z poszanowaniem wartości przestrzennych i dokonań minionych lat. W tym kontekście dostrzega się:
szkice, JEMS Architekci
Stadion narodowy, którego realizacja, dzięki podjętej decyzji lokalizacyjnej, stanowi bezpośrednie przedłużenie egzystencji stadionu X-lecia, szanując tym samym tradycję przeznaczenia miejsca na masowe imprezy sportowe, co ma nie tylko wymiar emocjonalny, lecz także funkcjonalny, tak co do położenia stadionu w zielonej strefie prawego brzegu Wisły, jak i jego korzystnego wplecenia w system komunikacji miejskiej;
Blisko 100-letnie założenie Parku Skaryszewskiego (Ignacego Jana Paderewskiego) będącego największym po Parku Łazienkowskim parkowym kompleksem w Warszawie, o kapitalnym funkcjonalnym znaczeniu dla całej prawobrzeżnej Warszawy, dziełem sztuki kształtowania terenów zielonych, objętym ochroną konserwatorską;
Tradycję historycznego pojmowania i kształtowania obszaru pomiędzy Parkiem Skaryszewskim a Wisłą jako obszaru zielonego;
Ulicę Zieleniecką, której nazwa nawiązuje do jej przebiegu wzdłuż Parku Skaryszewskiego i zielonych błoni po stronie przeciwnej, i której przestrzenne ukształtowanie semantyczną jej treść czyni aktualną do dziś;
widok, JEMS ArchitekciObszar Portu Praskiego, którego baseny są istotnym elementem nadwiślańskiego krajobrazu Pragi i korespondują z układem zbiorników wodnych Parku Skaryszewskiego, a który w przyszłości ma stać się centrum funkcjonalnym dzielnicy, dzięki swemu położeniu, czytelnie powiązanym z Warszawą lewobrzeżną poprzez otwarcie osi widokowych na Stare Miasto i doskonałej widoczności z lewego brzegu i przepraw mostowych;
Kompleks zabudowy wokół Ronda Waszyngtona, dzieło Marka Leykama, będący wraz z ulicą Francuską rzeczywistym centrum Saskiej Kępy;
Rejon skrzyżowania ciągu ulicznego Targowa – Grochowska z Zieleniecką i Zamojskiego, będący zdegradowanym przestrzennie, choć ważnym funkcjonalnie obszarem, którego stosowne ukształtowanie ma zasadnicze znaczenie nie tylko dla terenu objętego konkursem, ale też dla terenów otaczających oraz ich przestrzennego i funkcjonalnego standardu.
Dostrzeżenie i zrozumienie tych wartości winno stać się podstawą poszukiwań właściwego sposobu zagospodarowania obszaru konkursu i osnową realizowanej koncepcji.
Teren COS będzie charakterystycznym obszarem przyszłego centrum prawobrzeżnej Warszawy – eksponowanym w panoramie miasta i zawierającym różnorodny i atrakcyjny program. Jego położenie umożliwia powiązanie funkcji centrum miasta z terenami sportowymi i rekreacyjnymi, parkiem miejskim i terenami nad Wisłą. Tym samym daje szanse wykreowania nowych atrakcyjnych miejsc i wartości widokowych w przestrzeni publicznej w skali dzielnicy i miasta.
Obszar COS powinien stać się miejscem chętnie odwiedzanym przez warszawiaków nie tylko z okazji wielkich imprez sportowych ale także w codziennym życiu miasta. Powinien stanowić miejsce różnego rodzaju wydarzeń i inicjatyw społecznych, które mogą się odbywać zarówno w plenerze, jak i w projektowanych obiektach. Zachowując dotychczasowy zielony charakter, teren ten powinien uzyskać nową tożsamość przestrzenną, która zmieniłaby charakter tej części Pragi, stając się centrum życia społecznego dzielnicy.
Źródło: JEMS Architekci
Autorzy:
dp
