Spacer w Chmurach - ścieżka w „Koronach Drzew” na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego
Charakter: Pozostała użyteczność publiczna
Galeria
I nagroda w nieograniczonym, jednoetapowym konkursie na projekt obiektu ścieżki w „koronach drzew” oraz wieży widokowej na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego- Zadanie A
IDEA: EDUKACJA – KONTEMPLACJA – MEDYTACJA
Ścieżka w Koronach Drzew na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego została podzielona na trzy główne części ideowe i funkcjonalne: Edukacja- ścieżka naziemna, Kontemplacja- ścieżka powietrzna, Medytacja- rondo powietrzne. Kolejne strefy podkreślają dany aspekt.
Gdy wkraczamy na trasę rozpoczynamy zwiedzanie od tunelu który ukazuje przekrój glebowy. Poznajemy warstwy jakie kryją się pod powierzchnią terenu. Po wyjściu na powierzchnię możemy obserwować koniki polskie które są zwierzętami charakterystycznymi dla Roztoczańskiego Parku Narodowego. Tablice i elementy edukacyjne przybliżają nam zasady funkcjonowania takich skomplikowanych ekosystemów jak lasy. Pokazują zależności oraz mieszkańców otaczającego nas terenu.
Po tym etapie wkraczamy na ścieżkę powietrzną która ma pozwolić nam kontemplować zieleń dookoła oraz wiedzę którą nabyliśmy na wcześniejszej trasie spaceru. Kontemplacji mają towarzyszyć szumy drzew, dotyk liści czy odgłosy zwierząt znajdujących się w koronach drzew.
Ostatni etap naszej wędrówki to rondo powietrzne. Po wyciszeniu którego doznaliśmy na etapie ścieżki powietrznej wkraczamy na niczym niezmąconą spokojną przestrzeń tarasu powietrznego. Całkowite ukojenie pozwala nam zobaczyć co znajduje się po wyjściu z lasu. Taras nieco wysunięty poza linię drzew otwiera widok na oś wodną i zabytkowy układ „Zwierzyńczyk”.
Każda z trzech części podkreśla inny aspekt natury (ziemia, przyroda, powietrze) a także umożliwia poznawanie terenu przy pomocy innych środków i zmysłów. Takie rozwiązanie usprawnia nawigację po terenie zagospodarowania oraz ułatwia użytkownikom poruszanie się, dopasowana identyfikacja wizualna podkreśla czytelny podział trasy.
TRASA
Trasa wędrówki po Roztoczańskim Parku Narodowym dzieli się na część naziemną i powietrzną. Ta druga to ścieżka powietrzna w koronach drzew oraz zwieńczenie trasy w postaci powietrznego ronda. Część naziemna przyjmuje charakter głównie edukacyjny. Można na niej wydzielić pomniejsze 4 odcinki które mogłyby odnosić się do różnych aspektów przyrody. Geometryczne tarasy i platformy porządkują trasę, dzięki nim czytelna staje się orientacja na ścieżce a etapy płynnie przechodzą w kolejne. Dzięki takiemu podziałowi ciągle skupiamy uwagę spacerowiczów. Prezentujemy im opowieść która nie nudzi a zaciekawia odbiorcę. Na trasie naziemnej znajdują się 4 główne punkty które dzielą ścieżkę na podobnej długości odcinki.
Pierwszy z nich to plac wejściowy mieszczący się przy Ośrodku Edukacyjno-Muzealnym- wyznaczony jako kwadrat. Jest on punktem startowym, za nim wchodzimy do tunelu gdzie zobaczymy przekroje glebowe- to część pierwsza trasy. Odnosi się do tego co pod ziemią, co na co dzień ukryte i niedostępne dla wzroku zwiedzających. Przy placu wejściowym projektowany jest również nowy główny punkt recepcyjny.
Drugi odcinek rozpoczyna się po wyjściu z tunelu, na tym etapie poznajemy historię i misję Roztoczańskiego Parku Narodowego. Początek działalności mającej na celu ochronę przyrody Roztocza oraz jej przebieg aż do współczesności. Poznajemy symbole parku oraz charakterystyczne obiekty. Zwieńczeniem tej części jest trójkątny
taras obserwacyjny umożliwiający podziwianie koników polskich na pobliskiej Księżej Łące. Po zapoznaniu się z historią dochodzimy do punktu obserwacyjnego symbolu parku- konika który znajduje się także w jego logo.
Po poznaniu pierwszych mieszkańców parku płynnie przechodzimy do odcinka 3 gdzie będziemy zaznajamiać się z pozostałymi zwierzętami zamieszkującymi te tereny. Odkrywamy jak bogata fauna znajduje się na tych terenach. Możemy próbować wypatrzeć w zieleni rzadkie gatunki owadów, pajęczaków czy płazów. Park jest zamieszkały przez liczne gatunki ptaków o czym przekonamy się w spacerze powietrznym. Element kończący ten odcinek to kaskadowy taras wytchnienia. Połączone ze sobą kwadraty umożliwiają dowolne użytkowanie, a także są wygodnym przystankiem przed dalsza podróżą.
Ostatni-4 odcinek trasy edukacyjnej poświęcono roślinom charakterystycznym dla Roztoczańskiego Parku Narodowego. Jest to najbardziej zalesiony park dlatego bogactwo gatunków również jest imponujące. Ten odcinek trasy zapewnia nam wiedze którą wykorzystamy w spacerze powietrznym aby obserwować otaczające nas gatunki
drzew. Elementem granicznym jest taras w kształcie X- punkt zwrotny gdzie kończymy trasę naziemną i zaczynamy trasę powietrzną. Tutaj pojawia się również drugi nowy punkt recepcyjny na trasie.
Część powietrzna skupia się na aspekcie kontemplacji i medytacji. Mniej tutaj rozpraszaczy w postaci tablic i treści edukacyjnych. Tutaj skupiamy się na realnym odczuwaniu lasu i ich mieszkańców. Widz ma zacząć obserwować i aktywnie nasłuchiwać dźwięków otoczenia. Cała ścieżka powietrzna już nie dzieli się na mniejsze odcinki, spacerujemy wśród drzew co chwilę odnajdując elementy małej architektury w postaci siedzisk o różnej formie. Pojawiają się otwory do obserwacji, amfiteatr czy siedziska. Pozwala nam to na wyciszenie.
Ostatni element trasy to rondo powietrzne które ma charakter wręcz medytacyjny. Wkraczamy na okrągłą ścieżkę wśród gałęzi i chmur. Przy zejściu ze ścieżki klatką schodową znajduje się również ostatni z projektowanych punktów recepcyjnych.
IDEA: EDUKACJA – KONTEMPLACJA – MEDYTACJA
Ścieżka w Koronach Drzew na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego została podzielona na trzy główne części ideowe i funkcjonalne: Edukacja- ścieżka naziemna, Kontemplacja- ścieżka powietrzna, Medytacja- rondo powietrzne. Kolejne strefy podkreślają dany aspekt.
Gdy wkraczamy na trasę rozpoczynamy zwiedzanie od tunelu który ukazuje przekrój glebowy. Poznajemy warstwy jakie kryją się pod powierzchnią terenu. Po wyjściu na powierzchnię możemy obserwować koniki polskie które są zwierzętami charakterystycznymi dla Roztoczańskiego Parku Narodowego. Tablice i elementy edukacyjne przybliżają nam zasady funkcjonowania takich skomplikowanych ekosystemów jak lasy. Pokazują zależności oraz mieszkańców otaczającego nas terenu.
Po tym etapie wkraczamy na ścieżkę powietrzną która ma pozwolić nam kontemplować zieleń dookoła oraz wiedzę którą nabyliśmy na wcześniejszej trasie spaceru. Kontemplacji mają towarzyszyć szumy drzew, dotyk liści czy odgłosy zwierząt znajdujących się w koronach drzew.
Ostatni etap naszej wędrówki to rondo powietrzne. Po wyciszeniu którego doznaliśmy na etapie ścieżki powietrznej wkraczamy na niczym niezmąconą spokojną przestrzeń tarasu powietrznego. Całkowite ukojenie pozwala nam zobaczyć co znajduje się po wyjściu z lasu. Taras nieco wysunięty poza linię drzew otwiera widok na oś wodną i zabytkowy układ „Zwierzyńczyk”.
Każda z trzech części podkreśla inny aspekt natury (ziemia, przyroda, powietrze) a także umożliwia poznawanie terenu przy pomocy innych środków i zmysłów. Takie rozwiązanie usprawnia nawigację po terenie zagospodarowania oraz ułatwia użytkownikom poruszanie się, dopasowana identyfikacja wizualna podkreśla czytelny podział trasy.
TRASA
Trasa wędrówki po Roztoczańskim Parku Narodowym dzieli się na część naziemną i powietrzną. Ta druga to ścieżka powietrzna w koronach drzew oraz zwieńczenie trasy w postaci powietrznego ronda. Część naziemna przyjmuje charakter głównie edukacyjny. Można na niej wydzielić pomniejsze 4 odcinki które mogłyby odnosić się do różnych aspektów przyrody. Geometryczne tarasy i platformy porządkują trasę, dzięki nim czytelna staje się orientacja na ścieżce a etapy płynnie przechodzą w kolejne. Dzięki takiemu podziałowi ciągle skupiamy uwagę spacerowiczów. Prezentujemy im opowieść która nie nudzi a zaciekawia odbiorcę. Na trasie naziemnej znajdują się 4 główne punkty które dzielą ścieżkę na podobnej długości odcinki.
Pierwszy z nich to plac wejściowy mieszczący się przy Ośrodku Edukacyjno-Muzealnym- wyznaczony jako kwadrat. Jest on punktem startowym, za nim wchodzimy do tunelu gdzie zobaczymy przekroje glebowe- to część pierwsza trasy. Odnosi się do tego co pod ziemią, co na co dzień ukryte i niedostępne dla wzroku zwiedzających. Przy placu wejściowym projektowany jest również nowy główny punkt recepcyjny.
Drugi odcinek rozpoczyna się po wyjściu z tunelu, na tym etapie poznajemy historię i misję Roztoczańskiego Parku Narodowego. Początek działalności mającej na celu ochronę przyrody Roztocza oraz jej przebieg aż do współczesności. Poznajemy symbole parku oraz charakterystyczne obiekty. Zwieńczeniem tej części jest trójkątny
taras obserwacyjny umożliwiający podziwianie koników polskich na pobliskiej Księżej Łące. Po zapoznaniu się z historią dochodzimy do punktu obserwacyjnego symbolu parku- konika który znajduje się także w jego logo.
Po poznaniu pierwszych mieszkańców parku płynnie przechodzimy do odcinka 3 gdzie będziemy zaznajamiać się z pozostałymi zwierzętami zamieszkującymi te tereny. Odkrywamy jak bogata fauna znajduje się na tych terenach. Możemy próbować wypatrzeć w zieleni rzadkie gatunki owadów, pajęczaków czy płazów. Park jest zamieszkały przez liczne gatunki ptaków o czym przekonamy się w spacerze powietrznym. Element kończący ten odcinek to kaskadowy taras wytchnienia. Połączone ze sobą kwadraty umożliwiają dowolne użytkowanie, a także są wygodnym przystankiem przed dalsza podróżą.
Ostatni-4 odcinek trasy edukacyjnej poświęcono roślinom charakterystycznym dla Roztoczańskiego Parku Narodowego. Jest to najbardziej zalesiony park dlatego bogactwo gatunków również jest imponujące. Ten odcinek trasy zapewnia nam wiedze którą wykorzystamy w spacerze powietrznym aby obserwować otaczające nas gatunki
drzew. Elementem granicznym jest taras w kształcie X- punkt zwrotny gdzie kończymy trasę naziemną i zaczynamy trasę powietrzną. Tutaj pojawia się również drugi nowy punkt recepcyjny na trasie.
Część powietrzna skupia się na aspekcie kontemplacji i medytacji. Mniej tutaj rozpraszaczy w postaci tablic i treści edukacyjnych. Tutaj skupiamy się na realnym odczuwaniu lasu i ich mieszkańców. Widz ma zacząć obserwować i aktywnie nasłuchiwać dźwięków otoczenia. Cała ścieżka powietrzna już nie dzieli się na mniejsze odcinki, spacerujemy wśród drzew co chwilę odnajdując elementy małej architektury w postaci siedzisk o różnej formie. Pojawiają się otwory do obserwacji, amfiteatr czy siedziska. Pozwala nam to na wyciszenie.
Ostatni element trasy to rondo powietrzne które ma charakter wręcz medytacyjny. Wkraczamy na okrągłą ścieżkę wśród gałęzi i chmur. Przy zejściu ze ścieżki klatką schodową znajduje się również ostatni z projektowanych punktów recepcyjnych.
Dodano: 29/11/2023
